Copyright : Αρχιμ. Θωμάς Ανδρέου 29-12-2013. Από το Blogger.
RSS

Στην αλλαγή του χρόνου...

Σε λίγες ώρες, ο χρόνος αλλάζει...Με εκδηλώσεις χαράς και αισιοδοξίας ο πλανήτης περνά από το έτος 2014 στο έτος 2015 μετά Χριστόν. Αλλάζει τον χρόνο, λησμονώντας Εκείνον, τον άχρονο, που Το Όνομα Του, διαχώρισε τον ανθρώπινο χρόνο στην προ και στην μετά Χριστόν εποχή. Σε λίγες ώρες, η Ελλάδα αποχαιρετά έναν δύσκολο χρόνο μεταξύ των τελευταίων ετών. Ένας υπερήφανος και αξιοπρεπής λαός που κατάφερε παρά την ανέχεια και τις πολλές δυσκολίες που τον έφεραν αντιμέτωπο,με πολλά προβλήματα, να συνεχίσει να χαμογελά και να ελπίζει.

Προς νέον κληρικόν...

Αδελφέ μου! Σήμερα ζήσαμε το μεγαλείο μιας ακόμα Πεντηκοστής μέσα στον αέναο λειτουργικό χρόνο της Εκκλησίας. Σήμερα, προσευχηθήκαμε στον Δομήτορα της Εκκλησίας, τον Αρχηγό και τελειωτή της Πίστεως μας Ιησού Χριστό ώστε ο Παράκλητος, το Πνεύμα της Αληθείας, που εκπορεύεται από τον Πατέρα, να σε καταστήσει χερσίν του Επισκόπου, δοχείον χάριτος, σκεύος εκλογής, διάκονο των μυστηρίων, μέτοχο της Χάριτος... Αισθάνομαι την ανάγκη την προσευχή να την καταθέσω στοχαστικά, σκεπτόμενος την πορεία που καλείσαι να βαδίσεις. Μια πορεία σταυροαναστάσιμη κατά την οποίαν οι πολλοί αδυνατούν να κατανοήσουν όσα οι λίγοι βιώνουν...

Αντι - Χριστούγεννα.


Κάποτε o κόσμος γιόρταζε Χριστούγεννα!  Κάποτε!
Τότε πού είχε η ζωή σκοπό, και νόημα ο αγώνας. Τότε που οι  Χριστιανοί λαχταρούσαν τα Χριστούγεννα, ετοιμάζονταν για τα Χριστούγεννα: Νήστευαν τη Σαρακοστή, προσεύχονταν, ἐξομολογοῦνταν, πρόσμεναν…Τότε που η δασκάλα, ο δάσκαλος κρεμούσαν απ᾿ τα χείλη τους τα μάτια των παιδιών και στάλαζαν μες στην ψυχή το όνειρο: Να ᾿μουν κι εγώ εκεί· να ᾿μουν εκείστη Βηθλεέμ, στο στάβλο· «να ᾿μουν του στάβλου ενʼ άχυρο…»! 

Πατριαρχική Απόδειξις επί τοις Χριστουγέννοις 2014

+ Β Α Ρ Θ Ο Λ Ο Μ Α Ι Ο Σ

ΕΛΕῼ ΘΕΟΥ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΕΩΣ,
ΝΕΑΣ ΡΩΜΗΣ ΚΑΙ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ
ΠΑΝΤΙ Τῼ ΠΛΗΡΩΜΑΤΙ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ
ΧΑΡΙΝ, ΕΛΕΟΣ ΚΑΙ ΕΙΡΗΝΗΝ ΠΑΡΑ ΤΟΥ ΕΝ ΒΗΘΛΕΕΜ
ΓΕΝΝΗΘΕΝΤΟΣ ΣΩΤΗΡΟΣ ΧΡΙΣΤΟΥ
* * *

‘’Ελεύθερος, δέσμιος του Χριστού…’’

Θυμάμαι, μικρό παιδί τον εαυτό μου, να κοιτά με δέος την εικόνα του Αγίου Ελευθερίου, στον ομώνυμο Ναό της γενέτειρας μου. Δέος που το προκαλούσε η νεαρά φυσιογνωμία του λαοφιλούς Αγίου Ιερομάρτυρος Ελευθερίου, Επισκόπου Ιλυρικού, Σεβασμιώτατοι Άγιοι Αρχιερείς, ευλαβείς συμπρεσβύτεροι και αγαπητοί Χριστιανοί συνεορταστές.

Περί Ρωμανού ο λόγος...

Σκέφθηκα πολύ σοβαρά για το αν θα έπρεπε να γράψω για το θέμα αυτό και μάλιστα μέσα από τους ''Ιερατικούς στοχασμούς'' ένα προσωπικό  blog μέσα από το οποίο καταγράφω τις απόψεις μου σε διάφορα θέματα. Ωστόσο, ο προβληματισμός, έγινε απόφαση στην εξελικτική πορεία των γεγονότων.  Τις ημέρες αυτές, η κοινή γνώμη προβληματίζεται από την απεργία πείνας, την οποία χρησιμοποιεί ένα νέο παιδί που εκτίει ποινή φυλάκισης... 

''Των θαλασσών ο Άγιος….''

         Μία από τις επιβλητικότερες , Ιερές μορφές της Πίστεως μας, εορτάζει σήμερον η Εκκλησία του Χριστού, Σεπτέ Ποιμενάρχα , αδελφοί συμπρεσβύτεροι και διάκονοι και Αγιοφρούρητε λαέ του Παγγαίου, μια μορφή οικία και αγαπημένη, του Αγίου των Θαλασσών, Νικολάου Επισκόπου Μύρων της Λυκίας του Θαυματουργού. Σε μια ευλογημένη χώρα, όπως η Ελλάδα μας, που απ’ άκρου, εις άκρον , περιβρέχεται από την θάλασσα της, κοσμείται από τα ευλογημένα νησάκια της, πως θα μπορούσε να μην εορτάζει με τον πλέον πανηγυρικό τρόπο τον θαλασσινό Άγιο , εκείνον εις τον οποίον οι μητέρες αναθέτουν την προστασία των ναυτιλλομένων παιδιών τους,  όταν τα παιδιά, αποφασίζουν να διαπλεύσουν την θάλασσα, στην προσπάθεια αναζήτησης μιας καλύτερης ζωής…

Στον απόηχο μιας επισκέψεως...

Άφησα επίτηδες να περάσουν δύο ημέρες, από την επίσκεψη του Πάπα Ρώμης κ. Φραγκίσκου στο Οικουμενικό μας Πατριαρχείο. Θέλησα με τον τρόπο αυτό να μπορέσω να διαβάσω τα κείμενα, καθώς και τα σχόλια που θα αναρτώνταν στο διαδίκτυο. Είναι αλήθεια πως διάβασα αρκετά. Άλλα υποστήριζαν την επίσκεψη του Ποντίφικα στην Κωνσταντινούπολη και άλλα την καταδίκαζαν... Η αλήθεια είναι πως δεν υπήρξα ποτέ φιλενωτικός.

Ο μακαριστός Επίσκοπος Κερνίτσης κυρός Λεόντιος. Ο Ιεράρχης, ο άνθρωπος, ο ευεργέτης μου....

Πέρασαν 12 ολόκληρα χρόνια, από εκείνο το πρωινό της 24ης Νοεμβρίου του 2002, μιας μέρας που χαράχθηκε ανεξίτηλα στην μνήμη μου. Οι τελευταίες στιγμές του Επισκόπου μου, του Πνευματικού μου Πατέρα, του ανθρώπου που με τα χέρια του με κατέστησε Λειτουργό των Μυστηρίων του Θεού. Βρισκόμουν εκείνες τις στιγμές δίπλα του... Τον θυμάμαι, να βρίσκεται ασθμαίνων στο κρεβάτι του πόνου, εκεί στο επινοικιασμένο διαμέρισμα της οδού Ρόδου αρ. 1 στα Κάτω Πατήσια.  Ακόμα και σε εκείνες τις στερνές ώρες, τον έβλεπα να διατηρεί την αρχοντιά του, την επιβλητικότητα με την οποίαν έζησε, την αξιοπρέπεια με την οποίαν στάθηκε καθ' όλην την διάρκεια της ζωής του...

Η απότομη παύση... ( Κυριακή Θ' Λουκά)

Η πλεονεξία, είναι ίδιον του ανθρώπου. Η έννοια της, είναι σχετική και οριακή. Τι μπορεί να σταματήσει την ανθρώπινη πλεονεξία; Μόνον ο θάνατος! Και αυτό περιγράφει με γλαφυρότητα στην ευαγγελική περικοπή ο Χριστός μας. Χρησιμοποιεί, έναν πλούσιο, αγαπημένο θέμα ενδελεχούς αναλύσεως , του πάμφτωχου Χριστού! Έναν άνθρωπο που το μόνο οι αναζητήσεις του ξεκινούν και καταλήγουν μόνον στο κέρδος! Στην αναζήτηση αυτή, πολλές φορές συνηγορούν και οι συγκυρίες.

Η προκήρυξις της σωτηρίας των ανθρώπων..

Σήμερον ναὸς ὁ ἔμψυχος, τῆς ἁγίας δόξης, Χριστοῦ τοῦ Θεοῦ ἡμῶν, ἡ μόνη ἐν γυναιξίν, εὐλογημένη Ἁγνή, προσφέρεται τῷ Ναῷ, τῷ νομικῷ κατοικεῖν εἰς τὰ Ἅγια, καὶ χαίρουσι σὺν αὐτῇ, Ἰωακεὶμ καὶ ἡ Ἄννα τῷ πνεύματι, καὶ παρθενικαὶ χορεῖαι, τῷ Κυρίω ᾄδουσι ψαλμικῶς μελῳδοῦσαι, καὶ τιμῶσαι τὴν Μητέρα αὐτοῦ.[1] Μέσα στον λειτουργικό χρόνο της Εκκλησίας, υπάρχουν ημέρες αφιερωμένες στο πρόσωπο της Θεοτόκου. Ημέρες μοναδικές που τονίζουν ένα γεγονός το οποίον συνδέεται με την επίγεια ζωή Της. 

Ιερός Χρυσόστομος, ο υιός της υπομονής !

Ποίος κάλαμος, η ποία διφθέρα είναι ικανά να σκιαγραφήσουν  τα αποτυπώματα μιας συναρπαστικής ζωής, ενός τόσο μεγάλου Πατέρα της Εκκλησίας του Χριστού, όπως του σήμερον εορταζομένου Ιερού Πατρός, Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου; Του ανθρώπου που με την ζωή του ,έγινε σύμβολο υπομονής στις θλίψεις της ζωής.

Ένας αγαπημένος Άγιος...

Στον Μητροπολιτικό Ναό της Αγίας Τριάδος Πειραιώς, υπάρχει ένα μικρό Παρεκκλήσιο. Στον χώρο αυτό, φιλοξενήθηκε για λίγες ώρες έως ότου μεταβεί στην Αίγινα για να ταφεί, το πολύπαθο σώμα ενός από τους πλέον αγαπημένους Αγίους του λαού μας,του Αγίου Νεκταρίου Επισκόπου Πενταπόλεως, του Θαυματουργού... Εκατοντάδες άνθρωποι περνούν από εκεί καθημερινά, να ανάψουν ένα κερί και να προσευχηθούν στον άγιο με το γλυκύτατο πρόσωπο, την σεβάσμια φυσιογνωμία που όταν διαβάσει κάποιος τον βίο του, αντιλαμβάνεται τι σημαίνει να κερδίζεις τον παράδεισο , ζώντας στην γη... Ο Άγιος, γεννήθηκε στην Σηλυβρία της Ανατολικής Θράκης την 1η Οκτωβρίου του 1846 από ευσεβείς γονείς που δεν μπορούσαν να γνωρίζουν ότι το πέμπτο από τα έξι παιδιά τους, έμελλε να γίνει ο Άγιος του 20ου αιώνα...

Στους Ταξιάρχες των άνω δυνάμεων...

Πως μπορεί να γνωρίσει ο άνθρωπος το μυστήριον της Θείας Δημιουργίας, μέρος της οποίας είναι και ο αόρατος και άυλος κόσμος των Αγίων Αγγέλων και Αρχαγγέλων; Πως μπορεί ο άνθρωπος να αντιληφθεί το μέγεθος της ουρανίου παρουσίας των Αγίων Αγγέλων στην ζωή του; Πως μπορεί ο χοϊκός και φθαρτός άνθρωπος να περιγράψει την ασώματη παρουσία;  Στην σημερινή εορτή, ο άνθρωπος, η κορωνίδα της Θείας Δημιουργίας, καλείται να εντρυφήσει στον Ουράνιο κόσμο των Αγίων Αγγέλλων και Αρχαγγέλων ,περί του οποίου αύλου κόσμου και της αμέσου σχέσεως του με τον δικό μας ανθρώπινο κόσμο θα ομιλήσω σήμερα στην αγάπη σας, αγαπητοί μου εν Χριστώ αδελφοί .

Σε τι Θεό πιστεύουμε;

Ο σεβασμός προς τους νεκρούς, αποτελεί, εκτός από δείγμα πολιτισμού και ανθρωπιάς, καθήκον επιβεβλημένον για κάθε άνθρωπο που θέλει να πιστεύει στον Θεό! Ότι καταγράψει η πένα μου παρακάτω, θα αποτελέσει σκέψεις υπό το βάρος της θλίψεως, των γεγενημένων ερωτηματικών που απορρέουν από το ερώτημα: Σε τι Θεό πιστεύουμε; Η Μητρόπολις μας, πενθεί, για την κοίμηση ευλαβούς Ιερέως που επί δεκαπενταετία σχεδόν, διακόνησε με αυταπάρνηση μιαν από τις πλέον ιδιότυπες ενορίες όχι μόνον της Μητροπόλεως Ελευθερουπόλεως, αλλά ολοκλήρου της Ελλαδικής Εκκλησίας! Ένα χωριό, που κατά το ήμισυ αποτελείτε από νεοημερολογίτες και κατά το ήμισυ από παλαιοημερολογίτες. Δύο Ιερείς, δύο Εκκλησίες με ξεχωριστό ποίμνιο.

Η λογική του Θεού... ( Παραβολή πλουσίου και του πτωχού Λαζάρου)

Πολλές φορές, διερωτηθήκαμε γιατί θα πρέπει να υπάρχουν κοινωνικές ανισότητες. Γιατί θα πρέπει να υπάρχουν πλούσιοι και πτωχοί, γιατί θα πρέπει ο ένας να ευημερεί και ο άλλος να υποφέρει. Αυτό, στο τέλος το χρεώνουμε στο Θεό, σαν να είναι υπαίτιος Εκείνος, αυτής της λογικής που οι άνθρωποι έχουν δημιουργήσει. 

Της τα έδωσα της Πατρίδας και τα δύο....

Σαν ελάχιστη προσφορά στη μνήμη των αγωνιστών του 1940, σας αποστέλλω την παρακάτω ιστορία που δημοσιεύεται στο τεύχος του Οκτωβρίου της Ναυτικής Ελλάδος. Ήμουν στο Ναυτικό το 1952 και βρισκόμουνα στη Πλατεία Κλαυθμώνος, όχι όπως είναι σήμερα. Οι νεότεροι δεν γνωρίζουν πάρα πολλά από τα παλιά και απορούν οπόταν ακούν ορισμένα γεγονότα του τότε. Εκείνη τη στιγμή έπεφτε ο ήλιος και θα γνωρίζετε ότι με τη δύση του, γίνεται υποστολή της σημαίας.

Δημήτριος, ο Θεσσαλονικεύς, ο Μυροβλύτης…

    Μέσα στην ζωή της Εκκλησίας, υπάρχουν πρότυπα προς μίμησιν. Η στρατευομένη Εκκλησία, τιμά και προσπαθεί να μιμηθεί την θριαμβεύουσα με τρόπο μυστικό, σχεδόν ακατάληπτο. Μόνον έτσι μπορεί κανείς να εξηγήσει πως η Εκκλησιαστική Ιστορία, διαφέρει από την Ιστορική καταγραφή σε αυτό το σημείο. Στην μεν Ιστορική καταγραφή, αλλάζουν τα γεγονότα στα οποία πρωταγωνιστούν τα πρόσωπα, στην δε Εκκλησιαστική Ιστορία τα γεγονότα επαναλαμβάνονται, έχοντας σαν κοινή βάση , την ομολογητική διάθεση για το Χριστό, η οποία μπορεί να οδηγήσει ακόμη και σε αυτόν τον πικρό, μαρτυρικό θάνατο!

Παιδικά ριάλιτι. Η εκμετάλλευση των παιδιών στον βωμό του κέρδους...

Θυμάμαι, πριν χρόνια όταν ξεκίνησε η μόδα των riality, στην Ελλάδα προ της κρίσεως, όταν ένας ολόκληρος λαός, καθηλωμένος καθημερινά στον τηλεόραση παρακολουθούσε ανθρώπους να ζουν κλειδωμένοι σε έναν χώρο, να γελούν, να κλαίνε, να ξυπνούν και να κοιμούνται ακόμα και να βρίζονται μεταξύ τους. Στο τέλος, κάποιος θα έπαιρνε το πολυπόθητο βραβείο που μεταφραζόταν σε ένα μεγάλο χρηματικό ποσό.

Παντοδύναμος ο θάνατος; ( Κυριακή Γ' Λουκά)

Θέαμα τραγικόν! Ο ανθρώπινος θρήνος , μπροστά στον θάνατο ενός νέου ανθρώπου! Οι σπαραξικάρδιες κραυγές μιας μάνας που συνοδεύει το σπλάχνο της , στο κατώφλι του τάφου, εκεί, όπου κατά την ανθρώπινη λογική τελειώνει η ζωή... Δεν υπάρχουν λόγια που να μπορούν να περιγράψουν την εικόνα μιας μάνας που κηδεύει, το παιδί της! Ποιος μπορεί να σταθεί απαθείς μπροστά σε ένα τέτοιο συγκλονιστικό γεγονός; Ποιος μπορεί να μην δακρύσει, μπροστά στον μητρικό θρήνο, που σαν άλλο νανούρισμα συνοδεύει το παιδί στον ύπνο της αιωνιότητας; Στην πόλη Ναΐν μια νεκρική πομπή, συνοδεύει έναν νέο στον τόπο της ταφής του. Έναν νέο άνθρωπο που ο αλύπητος θάνατος απεφάσισε να υφαρπάσει από την μητρική αγκαλιά...

Υπερορθόδοξοι! Ένα νοσηρό φαινόμενο της εποχής μας!

Είναι γεγονός, ότι στην εποχή μας, έχει χαθεί η μεσότητα. Η ακρότητα κυριαρχεί, με ολέθρια αποτελέσματα στις ζωές των ανθρώπων. Η ακρότητα, δεν μπορεί να φέρει καλά αποτελέσματα, όπου και αν υπάρχει. Πολλώ δε μάλλον, όταν αυτή, ενδεδυμένη με τον μανδύα της πίστης, έρχεται να διαχωρίσει όσους ενώνει η κοινή πίστης στο Ευαγγέλιο του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού! Φθάσαμε στο σημείο, η Ορθοδοξία να προσμετράται ποσοτικά! 

Λίγες σκέψεις, με αφορμή την ευαγγελική περικοπή του σπορέως...

Το χθεσινό ευαγγέλιο που διαβάστηκε στις Εκκλησιές μας, υπενθυμίζει μια γνωστή σε όλους παραβολή. Μια εικόνα που διατηρούμε φυλαγμένη από τα παιδικά μας χρόνια, είτε μέσα από το κατηχητικό , είτε μέσα από τα μαθητικά θρανία, του Δημοτικού Σχολείου μιας κάποιας άλλης εποχής, τότε που μαθαίναμε γράμματα αλλά και του Θεού τα πράγματα...

Αναζητώντας το φως, μέσα στο σκοτάδι..

Μου λες, πως κουράστηκες. Πως δεν αντέχεις άλλο... Βυθισμένος μέσα στην θλίψη της ψυχής σου, αναζητάς λίγο φως, στο σκοτάδι σου. Μου λες πως αμφιβάλλεις πως σε ακούει ο Θεός. Άφησε την ψυχή σου να γαληνέψει και έπειτα, στάσου ορθός! Μην αφήνεις το σκοτάδι της θλίψης να σε περιτυλίξει. Βλέπω την αγωνία να διαγράφεται στο πρόσωπο σου. Σε ακούω να μου λες, πως δεν μπορείς να βρεις λύση. Αυτό είναι ανθρώπινο... Πολλά δεν μπορεί να κάνει ο άνθρωπος. Πάνω από τους ανθρώπους όμως, υπάρχει ο Θεός! Σκέφθηκες να ζητήσεις με την ψυχή σου, να δώσει Εκείνος την λύση στο πρόβλημα σου; Μου λες πως το έκανες!

Ενθουσιαστικός πατριωτισμός.

Είδα ένα video που κυκλοφορεί στο διαδίκτυο και παρουσιάζει νέα παιδιά από κάποια νεανική ενοριακή συντροφιά, να ψάλλουν τον Εθνικό μας ύμνο μέσα στην Αγιά Σοφιά, στην καρδιά της Κωνσταντινούπολης. Δεν ξέρω πότε συνέβη το γεγονός αυτό, αλλά θα ήθελα να καταθέσω ελάχιστες απόψεις επ' αυτού.

Μου έχουν κάνει μάγια...

Πολλές φορές, άκουσα να μου λένε την φράση '' μου έχουν κάνει μάγια!''. Πολλές φορές μου ζητήθηκε να ''διαβάσω'' εξορκισμούς σε ανθρώπους που είχαν την βεβαιότητα πως κάποιοι, τους έχουν κάνει μάγια. Όταν ρωτούσα πως το έχουν διαπιστώσει, οι απαντήσεις τους ήταν θολές. Δεν θυμάμαι στα χρόνια της διακονίας μου στην Εκκλησία μας, να βρέθηκε κάποιος που να καταφέρει πραγματικά να με πείσει πως θα έπρεπε να χρησιμοποιήσω τα όπλα της Εκκλησίας ώστε να λυτρωθεί από την διηνεκή μάχη μεταξύ του καλού και του κακού. Με τον τρόπο αυτό, απέφυγα ευγενικά να αναγνώσω τους εξορκισμούς που μου ζητούσαν.

Ο Οικουμενικός μας Πατριάρχης, στην Κομοτηνή!

Η επίσκεψη του Οικουμενικού Πατριάρχου κ. Βαρθολομαίου στην Θράκη μας, αποτελεί ένα υψίστης σημασίας γεγονός για αυτήν. Θέλησα μέσα από τους ''Ιερατικούς στοχασμούς'' να καταθέσω λίγες σκέψεις με αφορμή την επίσκεψη του Παναγιωτάτου, στην Ιερά Μητρόπολη Μαρωνείας και Κομοτηνής, χωρίς καμία δημοσιογραφική διάθεση, μιας και τον ρόλο αυτό, έχουν και επιτελούν εξαιρετικά τα Εκκλησιαστικά Πρακτορεία ειδήσεων. Θέλω σήμερα, να καταθέσω λίγες σκέψεις μέσα από την καρδιά μου, κρατώντας σαν ανάμνηση τις ωραίες εικόνες που τα μάτια μου διαφύλαξαν , με σεβασμό στην θυρίδα αγάπης που έχω πάντοτε στην ψυχή μου για την Αγία Του Χριστού Μεγάλη Εκκλησία.

Ο καθημερινός μας σταυρός... (Κυριακή μετά την Ύψωση).

Το σημερινό ευαγγέλιο, δίνει μια άλλη προοπτική στην ανάγκη να αντιμετωπίσει ο άνθρωπος τις δυσκολίες της ζωής. Το πόσο συνυφασμένη είναι η ζωή μας με τον Σταυρό, φαίνεται από το γεγονός πως η ύψωση, δηλαδή η προβολή του αιωνίου και ακατάλυτου συμβόλου, προεορτάζεται και μεθεορτάζεται κάτι που δείχνει την μεγάλη αξία του Τιμίου Σταυρού στην ζωή μας.

ΔΕΛΤΙΟΝ ΤΥΠΟΥ Ι.Μ. ΕΛΕΥΘΕΡΟΥΠΟΛΕΩΣ

Σήμερα 16η Σεπτεμβρίου 2014 και ώρα 10η πρωϊνή ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Ελευθερουπόλεως κ. Χρυσόστομος και συνεργάτες του, είχαν την πρώτη επίσημη συνάντηση στο Δημαρχείο του Δήμου Παγγαίου με τον Νέο Δήμαρχο κ. Φίλιππο Αναστασιάδη. Κατά τη διάρκεια της και αφού ευχήθηκε ο Μητροπολίτης στον Νέο Δήμαρχο τα δέοντα για μια γόνιμη θητεία στα νέα του καθήκοντα, συζητήθηκαν θέματα που αφορούν τα έργα της Ιεράς Μητροπόλεως, τα οποία προχωρούν σε συνεργασία με τις Υπηρεσίες του Δήμου Παγγαίου και αφορούν στο Κοινωνικό έργο:

’’ Ο δικός σου Σταυρός…’’

 ‘’Ο λόγος γὰρ τοῦ σταυροῦ τοῖς μὲν ἀπολλυμένοις μωρία ἐστί, τοῖς δὲ σῳζομένοις ἡμῖν δύναμις Θεοῦ ἐστι.  γέγραπται γάρ· ἀπολῶ τὴν σοφίαν τῶν σοφῶν, καὶ τὴν σύνεσιν τῶν συνετῶν ἀθετήσω. ’’[1] . Με τους λόγους αυτούς, ο Απόστολος των Εθνών Παύλος , αγαπητοί εν Χριστώ αδελφοί και Πατέρες, προβάλει την σημειολογική έννοια του Σταυρού στην ζωή των Χριστιανών.

Σταυρός και ημισέληνος, ο θάνατος του ανθρώπου, στο όνομα του Θεού...

Συνεχίζονται οι θηριωδίες σε πολλές χώρες του κόσμου, όπου ως φαίνεται, ο Χριστιανισμός διώκεται, οι Χριστιανοί καλούνται να απαρνηθούν τον Χριστό ή να υποστούν ασύλληπτα μαρτύρια που ζωντανεύουν αρχαία συναξάρια. Αποτρόπαιες εικόνες, φρικιαστικά video, κυκλοφορούν καθημερινά στο διαδίκτυο.

Μικρασίας μνήμη...

Σεπτέμβριος 1922... Ο πολύπαθος εκείνος μήνας για τον Ελληνισμό της Αιολικής γης, τον κατάφορτο από έτοιμη σοδειά, τον γιομάτο πολιτισμό στο μεγαλύτερο εμπορικό λιμάνι της Μικρασίας, την Σμύρνη... Τέτοιες μέρες ήταν, όταν τα καραβάνια των προσφύγων, όσων δηλαδή κατάφεραν να σωθούν από τον αφανισμό, κίνησαν για την ελεύθερη πατρίδα, κρατώντας τελευταία ανάμνηση στην σκέψη τους, την Σμύρνη τυλιγμένη στις ανηλεής φλόγες...

Ο Εθνομάρτυς Άγιος ,Χρυσόστομος Μητροπολίτης Σμύρνης ο άγγελος της εν Σμύρνη Εκκλησίας…

‘’Και τω αγγέλω της εν Σμύρνη Εκκλησίας γράψον. Τάδε λέγει ο πρώτος και ο έσχατος ,ος εγένετο νεκρός και ανέζησεν . Όιδα σου τα έργα και την θλίψην και την πτωχείαν… Γίνου πιστός άχρι θανάτου και δώσω σοι τον στέφανον της ζωής…( Αποκ β 8-11) [1]Με τα λόγια αυτά ,ο Ευαγγελιστής και Απόστολος Ιωάννης ο Θεολόγος απευθύνεται στον επίσκοπο της εν Σμύρνη Εκκλησίας , μιας εκ των επτά Εκκλησιών της Αποκαλύψεως . Με το στόμα του Ευαγγελιστού ομιλεί ο ίδιος ο Θεός.

Επίπλαστος σεβασμός!

Η αφορμή της καταγραφής αυτών των σκέψεων, είναι αποτέλεσμα σοβαρού προβληματισμού, μετά από έναν διαδικτυακό διάλογο, μεταξύ του γράφοντος και ενός πρώην πολιτευομένου, που έγινε με την ευκαιρία της ορκωμοσίας του τοπικού Δημάρχου της περιοχής. Ως είναι γνωστόν και καθιερωμένον, προσκαλείται ο Ιερός Κλήρος, για την τέλεση της ορκωμοσίας.

Αφιέρωμα μνήμης, στον μακαριστό Μητροπολίτη Ελευθερουπόλεως κυρό Ευδόκιμο.

Ἐλεύσῃ δὲ ἐν τάφῳ ὥσπερ σῖτος ὥριμος  κατὰ και­ρὸν θεριζόμενος, ἢ ὥσπερ θιμωνία ἅλωνος καθ᾽ ὥραν συγκομισθεῖσα»(Ἰὼβ 5,26).

Ήταν σαν σήμερα, 30 Αυγούστου του 2003 ημέρα Σάββατο, όταν θλιβερό άγγελμα θανάτου βύθισε σε πένθος την Μητρόπολη Ελευθερουπόλεως, τον Ιερό Κλήρο και τον ευσεβή λαό της. Ο Μητροπολίτης Ελευθερουπόλεως κυρός Ευδόκιμος είχε φύγει για την αιωνιότητα. Ήταν περίπου 12 π.μ. όταν ένας αδελφός κληρικός μου τηλεφώνησε για να μου πει ότι ο Δεσπότης μας, είχε φύγει. Αμέσως πήρα το αυτοκίνητο και πήγα στην Μητρόπολη. Μια εικόνα έμεινε στην σκέψη μου από εκείνην την ώρα...

Η Πανήγυρης του Αγίου Φανουρίου, στην ενορία της Νέας Ηρακλείτσας.

Εορτάσθηκε και φέτος η μνήμη του Αγίου Μεγαλομάρτυρος Φανουρίου του Νεοφανούς, στο ομώνυμο Παρεκκλήσιο του, στην Νέα Ηρακλείτσα. Την παραμονή της εορτής, τελέσθηκε ο Μέγας Πανηγυρικός Εσπερινός , προεξάρχοντος του Πανοσιολογιωτάτου Αρχιμανδρίτου π. Χρυσοστόμου Μπένου- Πρωτοσυγκέλλου της Ι. Μητροπόλεως Ελευθερουπόλεως, ο οποίος και ομίλησε εμπνευσμένα στο πολυπληθές Εκκλησίασμα. 

Η μεγαλειώδης Λιτανεία της Θαυματουργού Εικόνος της Παναγίας της Φανερωμένης, στην Νέα Ηρακλείτσα.

Χιλιάδες ευσεβών Χριστιανών, κατέκλυσαν την Νέα Ηρακλείτσα, για να παρακολουθήσουν την Λιτανεία της Θαυματουργού Εικόνος της Παναγίας της Φανερωμένης, το εσπέρας της 23ης Αυγούστου. Της Ιεράς Λιτανείας, προεξήρχε   ο Σεβασμιώτατος Ποιμενάρχης μας, Μητροπολίτης Ελευθερουπόλεως κ. Χρυσόστομος, μαζί με τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Νειλουπόλεως κ. Γεννάδιο.

Ο Μέγας Πανηγυρικός Εσπερινός και η Δισαρχιερατική Θεία Λειτουργία , στον Ναό της Μεγαλόχαρης ,στην Νέα Ηρακλείτσα.

Με την εντυπωσιακή προσέλευση πλήθους ευλαβών Χριστιανών, ξεκίνησαν οι Ιερές Ακολουθίες προς τιμήν της Μεγαλόχαρης, στον Ιερό Ναό Παναγίας Φανερωμένης - Νέας Ηρακλείτσης και επί τη εορτή της αποδόσεως της Κοιμήσεως της Θεοτόκου.

Πανήγυρης του Ιερού Ναού της Μεγαλόχαρης στην Νέα Ηρακλείτσα.

Την 22αν και 23ην Αυγούστου, Πανηγυρίζει ο Ιερός Ναός Παναγίας Φανερωμένης Νέας Ηρακλείτσης , σύμφωνα με το ακόλουθο Πρόγραμμα: Παρασκευή : 22 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ ώρα 7:30μ.μ. Μέγας Αρχιερατικός Εσπερινός μεθ’ αρτοκλασίας και Ιερού κηρύγματος.
Ώρα 10μμ Ιερά Αγρυπνία.

Σάββατο  23 ΑΥΓΟΎΣΤΟΥ  Ώρα 7 π.μ. Όρθρος και Δισαρχιερατική Θεία Λειτουργία. Ώρα 7:30 μμ Εσπερινός και εν συνεχεία η Λιτάνευσης της Θαυματουργού Εικόνος της  ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΦΑΝΕΡΩΜΕΝΗΣ.

Ζωντανεύοντας τον χρόνο σε σιωπηλές Εκκλησιές...

Πολλές φορές, τα ερείπια μπορούν να μιλήσουν... Και η φωνή τους μπορεί να ακουστεί στα πέρατα της γης... Κάπως έτσι νομίζω, αισθάνεται ο Πατριάρχης μας, όταν λειτουργεί μέσα σε ερειπωμένες Εκκλησίες, όταν ανάβει ένα κερί στις πεσμένες πέτρες που κάποτε αρμονικά κτισμένες φιλοξενούσαν έναν επιβλητικό Ναό της Χριστιανοσύνης.

Μέγας Αλέξανδρος, Μέγας Σισώης: Η συνάντηση!

Το τελευταίο χρονικό διάστημα, μια αρχαιολογική έρευνα στην περιοχή της Αμφιπόλεως, έχει εγείρει έντονες συζητήσεις μετά την ανακάλυψη από τους Αρχαιολόγους, ευμεγέθους αρχαίου ταφικού μνημείου. Σύμφωνα με τα μέχρι σήμερα ανακοινωθέντα, πρόκειται περί μίας μεγάλης επιτυχίας της αρχαιολογικής σκαπάνης και των διακόνων της, που για μια ακόμη φορά καλούνται μέσα από τον κόπο και τον μόχθο τους, να ενώσουν το παρελθόν με το παρόν, να κάνουν την γη να μιλήσει να ενώσουν τα κομμάτια της ιστορίας...

''Εν τη κοιμήσει τον κόσμον ού κατέλιπες Θεοτόκε"

Τελειώνοντας την πανηγυρική Θεία Λειτουργία για την τιμή της Παναγιάς σήμερα, θέλησα να καθίσω να μεταφέρω τα συναισθήματα στο χαρτί, να ζωντανέψω τις λέξεις μέσα από την ποιητική υμνολογία της Μάνας Εκκλησίας για την Μάνα του Θεού και των ανθρώπων, να μοσχομυρίσει με την πρόσμιξη των ουράνιων αρωμάτων, του θυμιάματος και του βασιλικού και τελειώνοντας να την σφραγίσω με την βούλα ευγνωμοσύνης της ψυχής μου.  

Ιερός Ναός Αγίου Γεωργίου- Ελαιοχωρίου.

Σε συνέχεια της παρουσίασης των Ενοριών της Ιεράς Μητροπόλεως Ελευθερουπόλεως, σήμερα φιλοξενούμε στους ''Ιερατικούς στοχασμούς'', την Ενορία Αγίου Γεωργίου- Ελαιοχωρίου.

Ο Μεγάλος Παρακλητικός Κανών στον Ναό της Μεγαλόχαρης της Νέας Ηρακλείτσης.

Με αισθήματα σεβασμού και τιμής, υποδέχθηκε σήμερα η Ενορία της Νέας Ηρακλείτσης, τον Σεβασμιώτατο Ποιμενάρχη Μητροπολίτη Ελευθερουπόλεως κ. Χρυσόστομο. Τον Σεβασμιώτατο συνόδευαν ο Πανοσιολογιώτατος Αρχιμανδρίτης κ. Χρυσόστομος- Πρωτοσύγκελλος της Ι.Μ. Ελευθερουπόλεως καθώς και ο Ιερολογιώτατος Διάκονος κ. Κύριλλος.

Ο Ιερεύς των παιδικών μου χρόνων...

Ήταν σαν σήμερα, 12 Αυγούστου του 1991 , όταν ο παπά- Μανώλης , έφευγε από τα επίγεια για τα ουράνια, παραδίδοντας την μακαρία ψυχή του στα χέρια Του Θεού που για δεκαετίες ολόκληρες διακόνησε με αυταπάρνηση. Τα τελευταία του λόγια ήταν επικλήσεις και προσευχές  προς τους δύο Πρωτοκορυφαίους Αποστόλους Πέτρο και Παύλο τους οποίους συνεχώς επικαλούνταν, έως ότου ένα απαλό λευκό χρώμα κάλυψε την βιβλική μορφή του και ένα χαμόγελο χαράς διαγράφηκε στα χείλη του...

Καλοκαιρινό Πάσχα....

   Το Εκκλησιαστικό έτος ,ξεκινά με τον μήνα Σεπτέμβριο και ολοκληρώνεται με τον μήνα Αύγουστο. Δεν είναι τυχαίο πως ο Εκκλησιαστικός χρόνος ,αρχίζει με την Γέννηση Της Παναγίας μας και τελειώνει με την Κοίμηση και την εις Ουρανούς Μετάσταση Της. Μέσα στον κύκλο του χρόνου, ο Χριστιανός ζυμώνεται με το πρόσωπο Της Παναγίας. Μετέχει βιωματικά στις γιορτές Της, ακουμπά τον πόνο και το δάκρυ του στις Άγιες Εικόνες Της, και με ξεχείλισμα ψυχικής ευγνωμοσύνης, πορεύεται στις δυσκολίες της ζωής, όχι μόνος αλλά μαζί Της.

Η ΠΑΝΑΓΙΑ ΚΑΙ Ο ΛΗΣΤΗΣ! ( Μία διδακτική ιστορία...)


Στα χρόνια τα παλιά, στα δύσκολα τα μέρη ετούτα και άγονα ,υπήρχε ένας ληστής. Τον φώναζαν Δράκο. Πολλές οι ιστορίες που έχουν ειπωθεί για αυτόν στα τόσα χρόνια. Λέγανε ήταν τρομερός στην όψη ,με μαύρα μακριά μαλλιά και γένια και με μια δυνατή φωνή που έσκιαζε και σκύλο. Χρόνια ολάκερα αυτός και οι άντρες του ήταν ο φόβος και ο τρόμος στην περιοχή μας. Πράγμα παράξενο όμως , το έχουν και το λένε ακόμα, δεν έβλαψε ποτέ φτωχό κι ανήμπορο. Τους πλούσιους ταλαιπωρούσε μόνο.

''Στὴν Μεταμόρφωση τοῦ Σωτῆρος΄΄ ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ

Ἐμπρός, φίλοι μου, ἂς ἁπλώσουμε σήμερα χωρὶς δισταγμὸ τὸ χέρι στοὺς θησαυροὺς τοῦ Εὐαγγελίου, γιὰ νὰ ἀντλήσουμε ἀπὸ ἐκεῖ κατὰ τὴν συνήθειά μας πλοῦτο, πού ἄφθονα σὲὅλους διαμοιράζεται καὶ οὔτε στὸ ἐλάχιστο ποτὲ δὲν ξοδεύεται. 

Η Παναγιά της Αγιάσου.

Όσο είναι ξακουσμένη σ' όλη την Ελλάδα για τις δροσιές, για την ευφορία της γης, για τις ομορφιές της η περιοχή του Πηλίου, άλλο τόσο είναι φημισμένη και η δροσόλουστη και φρουτοπαραγωγική Άγιάσος στη Λέσβο. Από το κέντρο του νησιού, ανάμεσα σε καταπράσινα βουνά, και από ψηλή βουνοπλαγιά αντικρίζει την κορυφή του επιβλητικού Λεσβιακού Όλύμπου με την ψηλότερη κορφή του πού φτάνει τα 1.000 περίπου μέτρα και τον καθαγιάζει το εξωκλήσι του Προφήτη Ηλία.

Η Παναγιά των Ελλήνων...

Συλλογίζομαι αυτές τις μέρες, τον ερχομό της μεγάλης γιορτής της Παναγίας, την Κοίμηση της Θεοτόκου, ημέρα κατά την οποία γιορτάζει όλη η Ελλάδα. Απ’ άκρου εις άκρον της ευλογημένης μας Πατρίδας, χτυπούν χαρμόσυνες καμπάνες τιμώντας την Μεγάλη Κυρά.

Η Παναγία η Προυσιώτισσα.

Ψηλά, στις ελατόφυτες βουνοκορφές της νοτιοδυτικής Ευρυτανίας, και σφηνωμένη ανάμεσα σε κάθετους γκριζωπούς βράχους με άγρια μεγαλοπρέπεια, προβάλλει η ιερά μονή του Προυσού. Είναι σταυροπηγιακό και ιστορικό μοναστήρι, με μεγαλόπρεπα τριώροφα κτίρια. Ανάμεσα τους υπάρχει σπήλαιο λαξευμένο, που φιλοξενεί στο εσωτερικό του τον πρώτο και παλαιό ναό της μονής. Μέσα σ’ αυτόν φυλάσσεται η θαυματουργή εικόνα της Παναγίας, που επονομάζεται Προυσιώτισσα.